Mijn hoofd is een liedjesmachine.

Daar sta je dan, de psychologe heeft de deur achter me dicht gedaan en voor heel even staan mijn gedachten stil. Als ik zeg heel even, dan bedoel ik ook héél even want na 2 sec ontploffen mijn gedachten; ”Jeetje, is dit echt gebeurd? heb ik dit echt gedurfd? zei iemand anders nou dat wat ik dacht, waar was? wat had ze toch een stel lelijke schilderijen, hoe laat is het? Waar is mijn telefoon? Hey, papa is er al..”

Ik kan me eigenlijk niet zo goed herinneren wanneer ik niet dacht dat ik anders was.
Waarschijnlijk was ik daar als kind niet mee bezig nee, maar wat ik als kind dacht kan ik me gelukkig niet meer herinneren. (THANK GOD! Dan zou mijn hoofd nu ontploffen)
Maar goed, ik denk dus al héél lang dat er iets is. Heb het er regelmatig met mentoren en vriendinnen over gehad maar zij zeiden allemaal ”Welnee, iedereen heeft wel iets”
Dus dacht ik de afgelopen jaren dat ik gek was, dat ik mezelf anders zie als andere mensen zit tussen mijn oren, ik maak mezelf dingen wijs of misschien is iedereen wel zo..

Nee mensen, ik had het niet mis! Ik ben niet gek, het zit wel tussen mijn oren maar niet omdat ik het mezelf wijs maak! Ik had gelijk!
Dat ik zoveel denk, dat ik anders denk, dat ik grote groepen mensen moeilijk vind, dat ik me super slecht kan concentreren, mega veel moeite heb met rekenen en gebeurtenissen moeilijk kan verwerken (en ik kan zo nog een hele reeks symptomen opnoemen.. ) dat hoort bij mij.
Ik heb ADD. Ik heb het wél, ik zat niet voor jan met de korte achternaam op speciaal onderwijs.
Er zijn vast heel veel mensen die het raar vinden dat ik er blij mee ben maar die mensen horen niet al jaren dat ze zich aanstellen.
Ik weet het nog maar 1 dag  maar het geeft me nu al zoveel meer rust.
Morgen moet ik naar de psychiater ( ja dat klinkt heel erg zwaar maar dat valt reuze mee hoor (maar toch vind ik het wel een beetje eng)) omdat hij het nog in mijn dossier moet zetten en omdat we moeten kijken of er medicatie is die me kunnen helpen wanneer dat nodig is (lees: wanneer ik moet studeren maar aan 1001 andere dingen denk)

Kusjes voor iedereen die in mij en mijn beslissing om me te laten onderzoeken geloofd.
Luv you all! ❤

P.s; Als jullie meer willen weten over ADD dan moet je zeker hier kijken; http://ikbenirisniet.nl/2013/02/22/komt-een-meisje-bij-de-psycholoog/
Iris haar woorden hebben me enorm geholpen toen ik uber, mega, super zenuwachtig was en eigenlijk niet wou gaan. Thanks lief twittervriendinnetje. ❤

P.p.s; Excuses voor alle typfouten die er in zitten, Nederlands is duidelijk niet mijn ding ofzo.

Deze is voor jou Yvonne.

 Het is Vrijdag 14 Juni.
Ik voel me sinds 7 uur vanavond ziek dus vandaag lig ik al vroeg op bed.
Rond 10 uur stuur ik je nog 2 plaatjes van Disney omdat ik zeker wist dat jij ze mooi zou vinden en rond half 12 ga ik slapen.
Tot Bas mij om 00:06 wakker maakt, zegt dat er iets is met Yvonne en dat ik op Facebook moet kijken, heel even denk ik nog dat Bas een idiote grap maakt maar ik ga toch kijken..

Dan zie ik het staan Yvonne,het berichtje van je lieve zus.
Ik kan met geen enkel woord vertalen wat ik op dat moment voel, mijn wereld stond stil.
3 minuten na dat ik het gelezen heb begin ik te huilen, tot een uur of 4 snachts.
Rond 6 uur word ik weer wakker en probeer ik sterk te blijven, voor jou, voor Luca.
Ik maak Luca wakker en fiets een stukje met Bas mee, vandaag blijf ik bij mijn ouders slapen.
Bas moest smorgens werken, smiddags wat doen en savonds weer werken en zo lang alleen zijn, dat trek ik vandaag niet.
Deze Zaterdag gaat gewoon aan mij voorbij, ik weet niet meer precies wat er vandaag gebeurd is..

De rest van de week heb ik héél veel steun aan muziek, de lieve berichtjes van mensen die mee leven en aan jou allerliefste mannetje Pim.
Wat is hij sterk Yvonne, ik heb zoveel bewondering voor hoe en wat hij allemaal voor jou en je gezin doet, wauw!
Hij houd me bij alle vooruitgangen op de hoogte en is ontzettend behulpzaam.

Pim en ik hebben al een paar maanden een afspraak staan op 19 Juni en af en toe had ik het idee dat jij er nog meer zin in had dan ik, je had zulke leuke ideeën over wat ik allemaal zou kunnen laten tatoeëren en op welke plekken het allemaal zou kunnen.
Wanneer Pim me vraagt of ik de afspraak nog door wil laten gaan herriner ik me 1 van al jou leuke ideeën; Ohana op mijn voet.
Omdat wij Lilo en Stitch zo’n leuke film vonden dat en ’t mijn favoriete Disney film is besluit ik dat dat de tattoo word met een hartje er achter, zo ben je er alsnog een beetje bij.
Wanneer ik Woensdag ochtend door de onweer bij je huis aan kom en even later in de studio zit vraag ik Pim of er toch iets anders achter Ohana kan komen en zo begint hij over het bloemetje die jij zo mooi vind en op je rug hebt staan. Pim tekent wat op mijn voet en ik laat hem zijn ding doen, ik vertrouw op hem zoals jij dat ook zou doen.
Als we klaar zijn ben ik zo ontzettend trots, op mezelf, op je mannetje en vooral op jou!!
Wat een geweldig idee was dit, ik ben er zo ontzettend verliefd op!!!!

Die avond is de condoleance van je mams en is al de kracht die ik kreeg omdat ik ook een stukje van jou op mijn voet heb laten tatoeëren heel even weg, ik mis je zo.
Je moeder was een pracht vrouw, dit is zo ontzettend oneerlijk.

20-06-2013; de dag waarop we allemaal afscheid moesten nemen van jullie moeder.
Ik heb Daphne gevraagd of ze wat zou willen filmen van deze dag, zodat jij er je eigen herinneringen over kunt creëren wanneer je bij komt.
Het is kwart voor 12 als wij de zaal in mogen en de dienst begint.
Iedereen gaat zitten en omdat er zoveel mensen zijn die van jullie lieve moeder afscheid  wouden nemen zijn er in een andere zaal zelfs nog mensen die op een scherm mee kijken want anders past het niet.
Eerst steekt Denise een kaarsje aan voor Robin omdat zij er niet bij was en daarna leest de directeur van jullie moeders werk een tekst voor.
Wanneer je zus begint met haar tekst kan ik me niet meer groot houden (en héél veel andere mensen in de zaal ook niet).
Na Denise leest Pim zijn mooie tekst voor en na Pim word de ingrijpende tekst van je vader  voorgelezen.
Ze hebben het zo goed gedaan Yvonne, je kan zo trots op ze zijn! Kanjers zijn jullie, alle 4..
Na de dienst verzamelen mensen zich in de koffieruimte en als laatste komen je vader, zus en Pim binnen.
Het is zwaar Yvonne, zwaar dat jij er niet bij bent en zwaar omdat dit afscheid veel te vroeg is.
Desondanks is het een mooi afscheid geworden, het was precies zoals je moeder verdiend, met veel mensen en héél veel mooie woorden.

De rest van de dag is zwaar, ik ben sterk voor Luca en sterk voor jou want dat heb je nodig.
‘S avonds leg ik Pim uit wat ik graag zou willen doen met jou verjaardag en komt Pim met nog meer mooie ideeën. Ik hoop dat het ons gaat lukken van jou verjaardag iets bijzonders te maken om jou zo te laten weten dat we niet vergeten dat je 21 wordt.

Je bent sterk Yvonne, laat de wereld maar zien hoeveel kracht jij hebt.
Tot dat je zelf weer bewust dingen mee kunt maken zal ik proberen om zoveel mogelijk herinneringen voor je te bewaren.
Ik ben er voor je, toen, nu en voor altijd.

Image

Dag, 2012.

Dag mooiste jaar van mijn leven.

Vorig jaar vroeg ik me af hoe ons huwelijk zou zijn,hoe ons zoontje ter wereld zou komen, of we ons eigen plekje zouden krijgen en hoe ik om zou gaan met de vooroordelen over jonge moeders.

Ik vroeg me af of zuslief zwanger zou worden, of ik ooit weer zou voelen wat échte vriendschap is en wat je ons brengen zou.

En jeetje, wat bracht je me veel stress, tranen van verdriet maar vooral van blijdschap.
Ik ben zo ontzettend trots op ons gezin, mijn gezin, op de vrienden die op 2 handen makkelijk te tellen zijn en op iedereen die er verder voor ons was.

Ik wil iedereen die bijdroeg aan de tweeduizend en twaalf mooie herinneringen ontzettend bedanken!

Be carefull and enjoy!!

Gelukkig nieuw jaar, gelukkige nieuwe kansen en gelukkige herinneringen gewenst allemaal!!

Verslag ziekenhuisopname.

22-03-2012:

Om 07:00 werd je wakker, opa heeft je getempt en je had 36.6, een beetje aan de lage kant dus want normaal heb je altijd 37.1.
Rond een uur of 8 heeft mama je weer getempt en dit keer had je 38.5 en toen begon mama zich toch echt zorgen te maken want je huilde al een tijdje en kreunde echt alsof je pijn had. Mama vetrouwde het niet en om 9 uur kwam eindelijke je grote vrienden & kraamverzorgende Ellen. Mama vertelde dat ze het niet vertrouwde en dat je zo aan het schommelen was met je temperatuur, Ellen was een schat!! Ze nam mama gelijk serieus en belde rond half 10 de verloskundige want ze wou dat ze vandaag nog langs zouden komen.
De verloskundige zei aan de telefoon dat ze net in onze wijk was geweest dus ze zou straks langskomen.
Om 12 uur ging Ellen weg, er was nog steeds niemand geweest maar je had toen 37.0 dus Ellen vertrouwde het wel en ging naar huis.
Toen papa om 4 uur thuis kwam zat mama erg onzeker op bed, samen met jou, de tranen rolde over mijn wangen.
De verloskundige had me om 3 uur gebeld en zei dat ze later zou komen want ze zat in een bevalling.
Mama was erg onzeker en dacht dat ze zeurde, dat ze overbezorgd was en dus wachtte ze tot dat papa thuis kwam.
Papa zei dat hij de verloskundige ook wel een keer zou bellen want we vonden samen dat je echt niet langer thuis kon zijn! De verloskundige deed aan de telefoon nog een beetje onverschillig maar papa gaf niet op en ze zei dat ze even naar de kinderarts zou bellen.
Na 5 min belde ze op met de mededeling dat de kinderarts ons direct wou zien voor opname.
Dit alles duurde een tijdje, inmiddels was het 19:00 en we zaten in de opnamekamer.
De kinderarts controleerde je en zei dat je moest blijven, minimaal 3 dagen.
In eerste instantie dacht en hoopte mama dat ze bij je mocht blijven, maar dat mocht niet!
Mama dacht even dat haar hele wereld instortte, mama had heel even alle vertrouwen in de wereld, alles en iedereen verloren.
Wat moesten we nou thuis zonder jou?!?!?!?!
Gelukkig was papa er, hij wist dat het goed zou komen met je want je bent een kanjer, onze kanjer.
En onze kanjer geeft niet op, zei hij.
Toen we thuis kwamen heeft papa een uur mama liggen troosten op bed want ik was écht kapot, ik was de weg helemaal kwijt en wist hem ook even niet meer terug te vinden.
Maar papa wou je de voeding van 10 uur geven en dus nam oma het troosten over en ging papa naar je toe.
Je dronk die avond niet goed, helemaal niet goed. Je had 39 graden koorts en je zag er niet goed uit.
De uitslag van je bloed was wel binnen en er zat een infectie in, gelukkig! JE KAN GEHOLPEN WORDEN!! 

23-03-2012:

Papa en mama werden wakker om 06:00 uur want we willen je deze dag voeden om 07:00, papa belde tegen 06:30 op en hoorde dat je het heel goed gedaan had deze nacht. Gelukkig!!
Wat waren we blij vent, en zo ontzettend trots!
Toen we aankwamen bleek dat de camera boven je bed vandaag aan mocht, wat waren we blij!
Je had 37.5 en de antibiotica was goed aangeslagen, je doet het al beter als de avond ervoor, wat ben je toch een vechter vent!
Vandaag heeft je tante Daphne een filmpje voor je gemaakt, een filmpje met het liedje waar je een week geleden op bent geboren, een tranentrekker dus.
http://youtu.be/lBJq5AtjaqM dit is hem.
Vandaag krijg je ook de echo aan je niertjes, je was echt heel dapper en gaf geen kick!!!!!
Daarna kregen we te horen dat je 8 nachten moet blijven, dat kwam bij ons even heel hard aan. 
We hadden zo gehoopt dat je over 3 dagen weer mee naar huis mocht! Maargoed, je bent nu in goede handen.
De onze zijn even niet de handen die je kunnen helpen, helaas!

24-03-2012:

We gaan vandaag rond 9 uur naar je toe en hopen heel snel de uitslag van je echo of die van je onderzoeken te horen.
Toen we je de fles gegeven hadden kwam je verpleegkundige ons vertellen dat er een infectie was gevonden in je urine, dezelfde als in je bloed! Ze weten nu dat je de juiste antibiotica-kuur krijgt en daar zijn we erg blij mee!
Je word snel beter ventje, we missen je zo in huis!
We horen vandaag verder geen uitslagen maar zijn met dit nieuws al heel erg blij, voor vandaag.

25-03-2012:

GOED NIEUWS VENT!!
Vandaag mag je in een wiegje, je mag van de saturatie af EN naar een eigen kamer!!!
WE ZIJN ZO BLIJ!! (het thuisfront overigens minder want nu kunnen ze je niet meer zien op de camera, hihi)
Vandaag en morgen blijft mama bij je slapen omdat ik dat zooooooo graag wou!
Mama had het even nodig want deze kraamweken zijn anders gelopen dat ik verwacht had en dat doet pijn, heel erg veel pijn.
We genieten van je vent, we kunnen je weer heerlijk dichterbij ons houden en papa kan nu zelf beslissen wanneer hij wil komen, de enige die het wil weten ben ik.
Papa heeft het deze nacht erg moeilijk om te vertrekken en ons allebei ”achter” te laten, maar papa is een stoere vent en de slaap die hij nu kan pakken zou hem goed doen. 

26-03-2012:

Deze nacht is mama er 2 keer voor je uit geweest en daar heb ik erg van genoten.
Je doet het zo goed nu vent, je bent echt een kanjer hoor! Super, wat zijn we trots op je.
Vanmorgen is tante Martine even langs geweest en vanmiddag waren er eigenlijk geen bijzonderheden.
Tegen een uur of 4 kwamen papa en de verpleegkundige er achter dat je infuus los zat.
De verpleegkundige heeft hem eruit gehaald en rond 7 uur kreeg je een nieuwe, ook hier was je weer dapper.
Mama kreeg tijdens het vastplakken van je infuus te horen dat je dood had kunnen zijn als we een paar uur later waren geweest en dat het heel anders had kunnen aflopen.
Dat was erg zwaar voor me, papa was op dat moment niet bij me en dus kon ik er verder ook niet over praten.
Toen ik dat ’s avonds vertelde aan papa was er even een stilte in de kamer, we moeten er niet aan denken dat je niet meer bij ons zou zijn, dit is even zwaar.
We zijn zo blij dat je nog bij ons bent, tranen van geluk zijn er, en dat mag ook.

37-03-2012:

Weer een heerlijke nacht gehad, dit keer heeft de verpleegkundige 1 voeding van me overgenomen omdat ik er met mijn rugpijn zat.
Papa kwam tegen 10 uur samen met tante Daphne, dat was gezellig.
na een paar uur ging ze weer weg. 
Je deed het deze hele dag super goed, papa en mama zijn tussen de middag een broodje gaan halen en hebben heerlijk genoten van je aanwezigheid.
Om 9 uur word mama opgehaald door opa en oma Prins en deze nacht is papa bij je, dat is voor hem ook wel even fijn!

28-03-2012:

Mama en oma Neijmeijer gaan om 10 uur naar je toe om heerlijk te knuffelen.
Oma heeft beneden in het winkeltje een knuffeltje voor je gehaald en voor papa en mama een lekker broodje.
Tegen 11 uur kwam tante Monique en tegen half 12 kwam ook tante Yvonne, het was een drukke maar gezellige morgen!
Rond een uur of 1 is alles weer rustig en lig je lekker te slapen, wat ben je toch een heerlijk tevreden mannetje!
Papa en mama zijn lekker uit eten geweest bij Markanti geweest vandaag, om er even tussen uit te zijn en te vieren dat het goed met je gaat!
Mama gaat tegen 9 uur met opa Neijmeijer mee, hij brengt me naar huis deze avond.
Papa slaapt weer bij je, lekker hé ventje?

29-03-2012:

Vandaag hebben we een echo van je niertjes laten maken, nog een keer.
Dit keer om te kijken of er sprake is van een reflux, dat wil zeggen dat je plas terug zou gaan naar je nieren ipv naar buiten.
Gelukkig is dit niet tersprake en er waren ook geen vernauwingen te zien!
Vanavond mocht je spalk er af en dus je infuus ook, we kunnen nu weer fijn met je knuffelen zonder draadjes!!
MORGEN MAG JE NAAR HUIS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 
Vanavond slaapt mama bij je en moet papa ons voor 1 keertje nog achter laten, maar nu met het vooruitzicht dat hij ons morgen mee naar huis mag nemen.

30-03-2012:

Om 9 uur worden we wakker, fijn is het vandaag!!
Je mag straks na je badje, het wegen en het meten naar huis.
Wat was het geweldig om je weer in bad te doen, wat genoot je er van en wat genoten wij er van!!!
Rond 11 uur kwam je verpleegkundige om je te wegen en te meten en dat zag er allemaal erg goed uit!
3500 gram en 54 cm, vent wat ben je toch gegroeid!!!!
We zijn voor we naar huis gingen nog even langs de Hema geweest om tompoucen op te halen met jou foto er op en de tekst WELKOM THUIS LUCA!
Toen we thuis kwamen stonden je oma’s en opa te popelen om je weer te zien, er hing een spandoek met dezelfde tekst als op je tompoucen en samen hebben we het gezellig gemaakt.
Rond 1 uur gingen we een rondje met je lopen en naar de Rabobank, vanaf vandaag heb jij je eigen spaarrekening jongen!!

Tot de dag van vandaag heb je het reuze goed gedaan! Je groeit en drinkt goed!
Mama is nog wel heel erg bezorgd bij gekke geluidjes en bij even wat minder drinken maar dat komt omdat we je bijna kwijt waren.
Gelukkig hebben we tot nu geweldige dagen met je mogen mee maken en we genieten ervan jou ouders te mogen zijn.
Trots zijn we en trots blijven we!

Liefs van papa en mama!! 

 

Ons nieuwe leven ♥

Sinds 22 Juli keken wij al naar je uit,
Wat was jij een bijzonder kado voor je papa, kleine spruit.
Nu lig je in zijn armen, te wachten op je fles.
Lief kijk je hem met grote ogen aan, smekend en met succes.

Mama ligt alleen in bed, te denken aan hoe jouw nieuwe leven in haar buik begon.
Wat was het toch bijzonder om jou daar te voelen, wat was ik dankbaar dat ik dat een paar weken voelen kon.

Hoewel het niet altijd makkelijk was wou ik het toch altijd positief zien.
Niet iedereen kan zo’n wonder dragen.
Ik ben tot de dag van vandaag nog dankbaar, al was ik nog maar 19.

Je bent zo’n kanjer en mama is zo trots op papa en jou,
Helemaal niets op deze wereld zou kunnen tonen hoeveel ik van ons gezinnetje hou!♥

Van id kaart vergeten & vakantie cocktails naar inleiden..

Zo vergeet je je id kaart op vakantie, drink je gezellig cocktails in Kroatië, is school je enige verantwoordelijkheid en heb je het idee dat de hele wereld om jou leeft en zo heb je op die zelfde vakantie een test in je handen die je verteld dat je hele leven veranderd.
Want het stond er dan wel in het Kroatisch, Pozitivan is voor mij vrij duidelijke taal; We krijgen een kindje!
Een klein wondertje, van ons samen, de man van m’n leven, mijn allergrootste liefde. Wat een gevoel!

Goed, nu wist ik het, maar je vader wist nog van niets..
Hij zat buiten samen met Martijn, Niek en een slapende Dennis, ik haalde diep adem en liep naar hem toe.
Heel stiekum gaf ik hem de test en ik vroeg of hij er in ons appartement even naar wou kijken.
Hij liep naar binnen en ik liep met hem mee, ik had je vader tot dat moment nog nooit zo gezien, hij was verdrietig, blij, overdonderd en ontzettend trots tegelijk.
Gelijk maakte hij zich druk om de cocktails die ik had gehad, om de filet american die we hadden gegeten voor we op vakantie gingen en om de melk die ik had gedronken op de heenreis want hij moest er toch niet aan denken dat er iets met je zou gebeuren!
Goed, daar konden we nu niets meer aan veranderen, we moesten maar het beste hopen.

Ik dronk vanaf dat moment geen druppel alcohol meer en dat viel natuurlijk op. Niek is mijn beste vriend en vroeg gelijk waarom ik niet dronk, want ik en niet drinken, daar moest toch wel een érg goede reden voor zijn. Nou, van je beste vriend moet je maar hebben hé!!
Ik kon het niet geheim houden voor hem, dus hij feliciteerde me al snel en zei dat hij het geheim zou houden zolang als wij dat wouden, wat fijn, wat was en wat ben ik blij met zo’n vriend!
Voor zover wij weten zijn Martijn en Dennis er pas achter gekomen na dat thuis de hele familie het wist en Bas ze opbelde dat hij vader werd.

Na dat we het thuis iedereen hadden verteld was het wachten op de echo, wat was dat spannend zeg!! Gelukkig konden we snel terecht, daar kwamen we er achter dat we 6 weken zwanger waren maar je was ter grootte van 5 weken en er was nog geen hartje te zien.
De verloskundige keek met een pijnlijk gezicht naar je tante, Daphne en je vader en zei dat het afwachten was of ik een miskraam zou krijgen of dat je verder zou groeien.
De volgende afspraak was met 8 weken zwangerschap, 3 weken lang hebben we in spanning gezeten of je goed ontwikkeld was.
En gelukkig, dat was je! Je was erg goed gegroeit en je hartje was zichtbaar. Er was nog een kleine kans dat het mis zou gaan.
Een kleine kans was voor ons een reden om het iedereen te vertellen, want wat waren we trots!!

De zwangerschap ging eigenlijk heel erg goed, je groeide prima en mijn buik dus ook.
Wel moest ik al snel stoppen met mijn stage, waar ik ontzettend veel plezier had.
Omdat ik last had van zwangerschapsischias. Dus dat was voor mij even een grote tegenslag.
Mijn lichaam zei dat ik rust nodig had, dus daar heb ik naar geluisterd. Wat ben ik daar nu blij mee!
Die week was de zelfde week waar in wij besloten dat we wilden trouwen, en om maar even een duidelijk te zijn;
Door jou zijn we er achter gekomen hoeveel we van elkaar houden en dat ik dezelfde naam wou dragen als mijn grote liefdes. Maar we zijn zeker niet getrouwd om jou, om de belasting of om wat er ook gedacht word.

In Januari zijn we getrouwd, 12 Januari. Wat een dag was dat zeg! En het was echt de allermooiste dag van ons leven (tot nu toe..)
Wat was het fijn om onze liefde een hele dag te vieren met iedereen die ons lief is, wat een heerlijk gevoel!

In de weken daarna voelde ik je bijna niet meer bewegen en moesten we 3 weken lang elke dag aan de CTG, tot dat ik je weer elke dag voelde. De dagen dat ik weer niets voelde moest ik terug komen en dus hebben we best wat uren in het ziekenhuis doorgemaakt.
Vorige week verloor ik bloed en bleek dat ik ontsluiting had, al 1 cm. Ik moest 1 nachtje blijven ter observatie en daarna bleek dat alles nog goed met je ging dus ik mocht weer naar huis.
Sinds 4 dagen terug voel ik je weer amper, bijna niet zelfs, dus heeft de gynaecoloog gisteren besloten dat ik morgen word ingeleid,
Vanaf morgen kun je komen, wat zijn we blij!!

We kunnen niet wachten tot we je in de armen hebben, kleine hummel!

Liefs, Mama & Papa.

In 1 jaar..

Ik kreeg een reactie op mijn vorige blog, zo kwam ik er achter dat ik hier al veel te lang niets aan gedaan heb.
Goed, er is inmiddels een heleboel veranderd in mijn hiervoor nog onbezorgde leventje, de laatste keer was ik nog vriendinnetje 3.1 en inmiddels heeft Bas mij ge-update naar verloofde 1.2
We krijgen ons eerste kindje als t goed is rond 27 Maart en op 12 Januari gaan wij trouwen.
Ja ik zei toch dat er een boel veranderd was?

Een jaar geleden werkte ik nog bij New York, kwam ik elk weekend hopeloze sletjes tegen en zat ik zelfs bij een van die hopeloze sletjes in de klas.
Ik had nog geen idee of Bas de ware was, of ik wel écht verpleegkundige wou worden en waarom ik ingodsnaam bij NY werkte (laten we eerlijk zijn, welke gek gaat dáár nou vrijwillig werken? ik dus…)
Nu ga ik trouwen, weet ik zeker dat Bas de liefde van mijn leven is en zit ik al in mijn 2e periode van de andere liefde in mijn leven; Capabel.
Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoeveel ik van mijn opleiding hou, ik kwam Capabel toevallig tegen toen ik nog zat te twijfelen over vp en nu volg ik een 1 jarige opleiding tot heuse PW-er, hoe lekker is dat?!

Zo, genoeg over mezelf. Ik begon mijn verhaaltje niet om vervolgens een heel slap verhaal over mezelf te gaan vertellen.
Ik las laatst over kanjerguusje, wat een kanjer was ze he?
God, wat haatte ik het om na haar vaders mooie stuk gelezen te hebben, een verhaal te lezen over iemand die zichzelf had opgehangen.
Waarom is de wereld nou zo oneerlijk? Het liefst zou ik alle lieve kinderen die voor hun leven vechten en alle andere lieve mensen die dat ook doen het gezonde leven geven van diegene die het zomaar weg ”gooit”
Ik snap best dat je af en toe ff een momentje hebt waarbij je minder van het leven geniet maar bedenk dan eens hoeveel mensen er voor moeten vechten en hoe blij je mag zijn dat je leeft, dat je gezond mag zijn!

Goed, misschien mag ik hier niet over (mee)praten, ik snap het wel als er mensen zijn die dit lezen en denken dat ik niet beter weet en dat ik er veel te makkelijk over praat want ik kan niet vertellen hoeveel ik van het leven hou,
Ik heb mijn lieve mannetje en binnenkort moet hij mijn liefde delen met ons kleine wondertje.
Wie had dat ooit verwacht?

Fijne avond peepz, doe geen dingen die ik een jaar geleden wél had gedaan! 😉

Liefs, Shirley.

Aandachtsgeil

Toen ik eergister nacht met de nachtploeg op Twitter me weer eens stierlijk zat te vervelen kwam er opeens een naam voorbij en niet zomaar 1, hij gaf aan zelfmoord te willen plegen.
Een beetje vreemd vond ik, waarom zou je dat verkondigen als je weet dat mensen je dan gaan tegen houden? waarom zou je dat doen als je écht dood wil?

Het kon mij eigenlijk niet zoveel schelen, ik ken deze jongen niet en hij kreeg al aandacht genoeg van de naïevelingen die hem wel geloofden, dus eigenlijk heb ik er ook niet veel meer aan gedacht.
Tot dat een van de mensen in mijn tl zei dat er wééééér zo’n triest figuur rond liep. Dit keer was het een vrouw en was het niet op Twitter maar op de radio, de RADIO!!

Het was een vrouw met kinderen en een man, haar man was vreemd gegaan en haar kind heeft het syndroom van down.
Ze had al eerder zelfmoord willen plegen maar dat was niet gelukt.
Nu vraag ik me toch af hoe iemand in godsnaam op het idee komt om een einde aan zijn/haar leven te maken als je mensen om je heen hebt die je daarmee pijn doet en er zoveel mensen zijn die moeten vechten door hun leven.
Als je écht zulke ideeën in je hoofd hebt en je blijkbaar niet weet wat je ermee moet, waarom zoek je dan geen hulp?
Er zijn mensen op de wereld die heel graag willen leven maar het niet meer kunnen omdat een ziekte, ongeluk of dergelijke daar een einde aan maakt.

Ahfijn, eigenlijk ben ik heel erg blij dat ik deze mensen niet begrijp, dat zou immers geen goed teken zijn.
Gelukkig zijn er mensen die deze vrouw hebben kunnen tegenhouden,  de politie had tijd voor deze vrouw en ze zijn zo snel als mogelijk gekomen maar ik kan me voorstellen dat ze een keer gaan denken dat het weer zo’n zielige persoon is die enkel en alleen maar aandacht wil trekken.

Persoonlijk heb ik liever dat ze mensen gaan helpen die écht in nood zitten,
mensen die echt een einde aan hun leven willen maken doen dat vroeg of laat toch wel, wat de politie ook zegt.
De mensen die het verkondigen zijn puur aandachtsgeil.

Een blog, waarom? daarom..

Lieve lieve medemensen.
Ik zei het toch, ik ben slecht in dingen bijhouden!
Maar ik verveel me dus ik dacht, ik ga even een blog uit mijn creatieve brein persen.
Sinds deze week heb ik weer contact met Joyce, en voor de mensen die niet weten wie Joyce is;
Joyce was/is mijn allerbeste vriendin maar is een aantal jaren geleden verhuist naar Zweden.
Zweden, ja, dat is pretty ver weg voor een beste vriendin.
Na 3 jaar elkaar via msn te spreken en af en toe te bellen en te schrijven kregen we ruzie omdat we elkaar zo hard miste dat het tot irritaties uitliep.
Dat is nu een jaar geleden en in dat jaar heb ik heel vaak gedacht ik ga dr weer schrijven maar ik was haar msn en gewone adres kwijt.
Zondag vond ik haar weer terug op Facebook en dat is inmiddels al heel wat berichten geleden! (:
Dat wou ik even met jullie delen want ik ben er heel erg blij mee! =D

Nog 1 uur en 1 schooldag en dan heb ik kerstvakantie, hoe cool is dat?
Eigenlijk weet ik niet meer waar ik op dit moment een blog over moet schrijven,
Ik beloof nu, plechtig! dat ik in deze week een blog zou maken met een goed verhaal!

Love,
Shir